WSZYSCY JESTEÅšMY TEATREM!
Najznamienitsza ze sztuk, źródło doznawania uczuć wyższych, kolebka humanizmu. Te określenia nie oddają nawet w części znaczenia jakie w historii cywilizacji europejskiej niesie "Teatr". Zdefiniowanie tego terminu nasuwa same trudności. Bo, czy teatr to budynek, galerie, scenografia, aksamitne krzesła? Czy też teatr, to szczególna więź spajająca widza z aktorem? Nie wiemy.
Wiemy tylko, że oglądając przedstawienia na żywo, nawet największe rozrabiaki śledzą je z uwagą, że dzieci nie mogące skoncentrować się na niczym innym, chętnie stają się aktorami w inscenizacjach. Byliśmy świadkami wielu wzruszeń naszych uczniów oglądających przedstawienia lub ich wybuchów wesołości. Obserwowaliśmy zadowolenie dzieci płynące z dobrze zagranej roli i z oklasków otrzymywanych po zakończeniu przedstawienia.
Multimedialna prezentacja dotycząca historii teatru rozpoczęła obchody Międzynarodowego Dnia Teatrów w Zespole Szkół im. K. Makuszyńskiego. Piętnastego kwietnia uczniowie obecni na holu szkoły dowiedzieli się, dlaczego antyczni aktorzy w starożytnej Grecji zakładali na głowę olbrzymie maski i chodzili w butach na koturnach. Zobaczyli jak wyglądały publiczne widowiska w starożytnym Rzymie. Byli obecni na Misterium Męki Pańskiej w średniowiecznej Europie. W londyńskim teatrze "Globe" obserwowali rozmowy aktorów z publicznością, podczas wystawiania sztuki Wiliama Shakespeare'a. Opowieść o teatrze była wykorzystywana przez uczniów występujących w przedstawieniach, jako okazja do technicznego przygotowania swoich form scenicznych. Nasi młodzi aktorzy prezentowali się w między innymi w następujących inscenizacjach: "Żuk", "Siedmiośpiochy", "Shrek", "Ogrodnik", "Babuleńka", "Paweł i Gaweł", "Pan Hilary".
Na szczególną uwagę zasługuje bogata oprawa sceniczna prezentowanych tytułów, zaangażowanie uczniów i nauczycieli w swoje projekty oraz różnorodność form scenicznych. Po skończonych inscenizacjach aktorzy nagradzani byli "cukierkami teatralnymi", dyplomami i co najważniejsze - burzliwymi oklaskami publiczności. Bo w teatrze, równie ważni jak osoby przygotowujące występ sceniczny są widzowie. Od ich reakcji (oklasków lub ich braku) zależy to, czy historia warta jest obejrzenia czy też nie. "Cukierki teatralne" wędrowały również do publiczności, która doskonale zapamiętywała szczegóły dotyczące historii teatru. Publiczność należy bowiem rozpieszczać.
Organizatorzy
