"TAK TROCHĘ BAŃKI"


To tytuł recenzji spektaklu "Ony" Teatru TU z czarnkowskiego liceum, która została napisana na 29. Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Amatorskich "ŁóPTA 2016" w Łodzi. Jury przyznało grupie II miejsce, a wyróżnienie aktorskie otrzymała Klaudia Popielska. Czas płynie, aktorzy się zmieniają, a tym samym na łódzkiej scenie odnotowaliśmy trzy debiuty sceniczne. Cóż, widać "Ony" jest "nieśmiertelny" i trudno jest mu zejść ze sceny.

Po raz pierwszy spotkaliśmy się z recenzowaniem spektakli. Tyle już powiedziano o naszym przedstawieniu, ale pierwszy raz zostało to spisane. Recenzentem był student szkoły aktorskiej Kamil Bończyk. Jak nas ocenił? Zapraszam do lektury.
Artur Geremek
opiekun Teatru TU

Spektakl Teatru TU "ONY" rozpoczęły bohaterki puszczające mydlane bańki, przy dźwiękach ukulele. (...) Główna postać zadając pytanie: "Zastanawialiście się kiedyś, jak to będzie, kiedy nas już nie będzie?" całkowicie skupiła moją uwagę. Poczułem się wtedy jakbym odebrał bilet do kolejki jadącej przez najróżniejsze przestrzenie wyobraźni, dziecięcej naiwności i przygody, co dawało dużą szansę no dość sentymentalną i szlachetną podróż.

Właściwie, cieszy mnie to, że się nie pomyliłem - spektakl Teatru TU to przede wszystkim bardzo inteligentnie wyreżyserowana sztuka, ze świetnym tekstem i niezwykłą radością, jaką wnieśli aktorzy w swoje sceniczne poczynania. Wszystko to powoduje, że całość jest "świeża" i bardzo mocno angażuje widza w przedstawiony świat. Wynika to ze szczerości, unikania zbędnej patetyczności i trywializowania tematu.

Mamy jednego protagonistę, który szukając "tatusia" przeprowadza nas przez wszelkie historie, poboczne wątki i całość akcji, w której pojawia się zarówno księżniczka w wieży jak i wiedźma. Pozornie zdaje się więc, że jest to zwyczajna bajka, bo przecież to kraina wyobraźni, jednak twórcy sprawili, że rzeczywistość dziecka miesza się z rzeczywistością bajkową, tak trochę jakby wszystko stało się dziecinną projekcją wynikającą z potrzeb i przeżytych doświadczeń dziecka. Przykładem może być chociażby dom dziecka ze słodyczy, przez co nie jest już taki zły. Taki zabieg sprawia wrażenie, że spektakl, pomimo pewnej prostoty, staje się głębszy w wypowiedzi, przez co też bardziej interesujący.

Oczywiście oprócz głównego bohatera istnieje reszta zespołu, która aktywnie reaguje na sytuacje "przywdziewając" role, stają się w jednej sekundzie a to księżniczką, a to pająkiem, co nie pozwala widzowi odetchnąć ani na moment, jeżeli w dalszym ciągu chce podążać za wydarzeniami. Układają również z siebie scenografię i zastane sytuacje, dzięki czemu wyobraźnia jeszcze bardziej jest stymulowana u widza. Wszystkie grupowe działania może nie są zbyt kreatywne, ale zrobione z niezwykłym dystansem i organicznością, tworząc przestrzeń gry dla głównego bohatera, która bez wątpienia zaskakiwała publiczność. (...)

Jednak bohater dorasta podczas spektaklu, a ja, choć może nie do końca mam na to ochotę, muszę tego dokonać razem z nim, po czym pryskamy jak bańki mydlane, odchodząc już jako wyobrażeni starcy kończący rozdział życia. Pojawia się wtedy moment wzruszenia i odrobina refleksji, przypomniałem sobie swoje dzieciństwo, to jak dorastałem jak i to, jak rozpoczęła się moja droga z teatrem, za co zespołowi serdecznie dziękuję, bo była to przygoda, którą będę pamiętał do końca życia.

Redakcja Czarnkow.INFO: 64-700 Czarnków, os. Parkowe 21/37, tel/fax 600 545 261, czarnkow.info@onet.pl
© Marcin Małecki Jacek Dutkiewicz 2004-2024. Wszelkie prawa zastrzeżone.